مساله هوشیاری در تشنج

هوشیاری امری بسیار مهم در تشنج میباشد بطوریکه امروزه در سیستمهای طبقه بندی تشنج توجه به هوشیاری بسیار مهم میباشد .در سیستمهای طبقه بندی قبلی از خود واژه هوشیاری " consciousness“  استفاده میشد اما در سیستمهای جدید طبقه بندی تشنج از آگاهی استفاده میشود.   “

یک تعریف ساده از "آگاهی" توانایی پاسخ دادن و به خاطر سپردن است. با برخی از انواع تشنج، شما تشنج را به خاطر نمی آورید و حتی ممکن است ندانید که یک تشنج داشته اید. اما این پدیده چه طور ممکن است ؟ یک جورهایی مثل خواب یا بیهوشی است. به یاد نمی آورید که در آن موقعیت ها چه اتفاقی برای شما یا اطرافتان می افتد.

 اما از آن طرف افراد دیگری با تشنج‌های مختلف به یاد می آورند که تشنج داشته‌اند و ممکن است اعتقاد داشته باشند که در تمام مدت تشنج ،هوشیاری کامل را داشته اند - در حالی که در واقع هوشیاری آنها نیز تا حدودی مختل شده است

بنابراین هوشیاری در طول تشنج را میتوان به انواع « از دست دادن هوشیاری کامل » و یا « حفظ هوشیاری نسبی » تقسیم بندی کرد. این دو مقوله آنقدر که تصور می شود به وضوح از هم جدا نیستند. میزان اختلال یا حفظ هوشیاری از تشنجی به تشنج دیگر، حتی در همان فرد می‌تواند متفاوت باشد.

اما برای سنجش هوشیاری در طول تشنج چه باید کرد؟

پر واضح است که در تشنجات ژنرالیزه هوشیاری از ابتدا مختل است بنابراین نیازی به اقدام دیگری از جمله سنجش آن وجود ندارد

 اما در تشنجات فوکال بایستی از یکی از اعضای خانواده درخواست شود در هنگام تشنج بجای اینکه خونسردی خود را از دست بدهد ، هوشیاری را آزمایش کند. آنها باید از بیمار بخواهند که دستوراتی مانند «دست چپت را به من نشان بده» و «کلمه زرد را به خاطر بسپارید» را بیان کنند . اگر بیمار بتواند این دستورات را دنبال کند و کلمه را به خاطر بسپارد، آنگاه میتوان به پزشک گفت که هوشیاری بیمار حداقل در طول زمان آزمایش حفظ شده است و این یافته کمک زیادی به پزشک در تصمیم گیری درمانی خواهد کرد.

اگر توانایی بیمار برای پاسخ دادن یا حافظه وی مختل شده باشد، میتوان نتیجه گرفت که هوشیاری وی تحت تأثیر قرار گرفته است. با این حال، این دو عامل برای عملکرد بیمار به یک اندازه مهم نیستند.

به عنوان مثال، در طول یک تشنج، برخی از افراد می توانند به اکثر دستورات پاسخ دهند، اما بعدا نمی توانند برخی از جزئیات تشنج را به خاطر بیاورند. در موارد خاص، افراد می‌توانند وظایف پیچیده‌ای مانند کار با تجهیزات خطرناک را به صورت ایمن در حین تشنج انجام دهند، اما بعداً آنچه اتفاق افتاده را به خاطر نمی‌آورند. البته برای تصمیم گیری در مورد شغل افراد قاعدتاً پزشک معالج است که توانایی تصمیم گیری منطقی را دارد .

از سوی دیگر، برخی از تشنج ها می توانند مانع از پاسخ خودخواسته بیمار شوند. مثلا ممکن است وقتی از بیمارخواسته شود ، نتوانند صحبت کنند و یا دست خود را بلند کنند، اما ممکن است بتوانند کل رویداد را به خاطر بیاورند . در این تشنج، با اینکه فراموشی نسبت به حادثه وجود ندارد ، اما پاسخ فرد به دستورات ساده مختل شده است.

با این توضیحات مشخص میشود که امر هوشیاری از اجزای بسیار مهم در ارزیابی بالینی هر تشنجی میباشد و بایستی هر پزشکی که با بیماران مبتلا به صرع برخورد دارد نحوه ارزیابی آن را بداند.