Rescue Medication

درمانهای حیات بخش امروزه به درمانهایی زیربنایی در مقوله صرع تبدیل شده اند . داروهای حیاتی داروهایی هستند که در مواقع اورژانس توسط بیمار و یا اطرافیان آن مورد استفاده قرار میگیرند تا از طولانی شدن تشنج و یا تکرار مکرر آنها جلوگیری شود . این داروها آنقدر مهم هستند که سالانه بودجه هنگفتی توسط سیستمهای سلامت جهت بهبود و ÷یشرفت در این حوزه استفاده میشود.

شاید بتوان گفت اولین دارو در این حوزه شیاف دیازپام بوده است که از سالها قبل مورد استفاده در صرع ( خصوصا تشنجات دوره کودکی ) بوده است . به تازگی نیز با توجه به محدودیتهای استفاده از شیاف دیازپام (که معمولا در بزرگسالان چندان تمایلی برای استفاده از ان وجود ندارد ) بنزودیازپینهای دیکری با روشهای دیگر تجویزی مورد استفاده قرار میگیرند که مهمترین آنها عبارتند از اسپری بینی دیازپام و اسپری بینی میدازولام . نکته ای که همواره در استفاده از RESCUE MEDICATION بایستی مد نظر قزار داد این است که این داروها بایستی از نظر سرعت تجویز سریع الاثر باشند و از روشهای غیرتزریقی قابل استفاده باشند ( تا در محیطهای خارج بیمارستانی بکار آیند ) و در طیفهای سنی مختلفی از کودکان تا بزرگسالان بتوان آنها را تجویز کرد

برای استفاده از RESCUE MEDICATION از روتهایی مثل داخل بینی - اینترابوکال - رکتال میتوان استفاده کرد و توصیه میشود نوع و روش تجویز مناسب هر فردی که از RESCUE MEDICATION استفاده میکند قبل از استفاده با مشورت پزشک و بیمار و همراهان مشخص شود و این داروها علاوه بر اینکه همواره پیش فرد باید باشند (قابلیت حمل مناسب داشته باشند ) بایستی در مکانهای عمومی نیز توسط سیستم سلامت تعابیری اندیشیده شود تا به راحتی قابلیت دسترسی داشته باشند

یکی از مواردی که اخیرا در مطالعات بعنوان RESCUE MEDICATION مورد بررسی قرار گرفته است الپرازولام استنشاقی میباشد که برای خاتمه سریع پاسخ تشنجی به نور مورد استفاده قرار گرفته است

با توجه به نیاز روز افزون وجود RESCUE MEDICATION در ایران امید میرود با مشارکت بیتر سیستم درمانی و شرکتهای دارویی این نیاز براورده شود تا در درمان اورژانسی مبتلایان به صرع تحولی ایجاد شود